Serwis Intel SSD – odzyskiwanie danych, naprawa

Odzyskiwanie danych z dysków SSD Intel Serii x18 x25 320 710

Intel zazwyczaj produkuje serię dysków SSD pod określoną nazwą kodową. Tak więc napędy serii X25-M i X18-M noszą nazwę kodową Postville, seria 320 – Postville Refresh. Seria Intel 710 nosi nazwę kodową Lyndoville, ale tryb fabryczny tych napędów jest całkowicie
jest kompatybilny z serią 320, więc jest również zawarty w rodzinie Postville Refresh. Seria napędów X25-M i X18-M są często określane zbiorczo jako wspólna klasa dysków o nazwie G2 (Generacja 2). Oznacza to, że te napędy te należą do drugiej generacji dysków SSD Intel opartych na kontrolerach Intel. Podobnie, seria Intel 320 i Intel 710, które należą do klasy G3. Wszystkie wyżej wymienione modele dysków SSD są oparte na kontrolerze Intel PC29AS21BA0. Jest to druga generacja tych kontrolerów zaprojektowanych przez firmę Intel. Kontrolery te obsługują sprzętowo algorytm szyfrowania AES-128 . Wszystkie dyski serii Postville i Postville Refresh aktywnie wykorzystują funkcję szyfrowania danych kontrolera. Oznacza to, że dane użytkownika są szyfrowane przy użyciu algorytmu AES-128 przed zapisaniem ich w układach pamięci NAND Flash. Dlatego do odzyskania
danych, potrzebny jest klucz używany do ich szyfrowania. Ten klucz jest na dysku. Dlatego do odzyskiwania danych z dysków SSD lub naprawy takiego dysku, najczęściej stosowana jest metoda oparta jest na trybie fabrycznym dysku.

Odzyskiwanie danych:

uruchomienie dysku w trybie normalnym odbywa się w trzech etapach:

1) Po uruchomieniu dysku ładowane jest oprogramowanie wewnętrzne z pamięci ROM kontrolera i wykonywana jest podstawowa inicjalizacja głównego systemu dysku.
2) po tym ładowane jest oprogramowanie wewnętrzne z pamięci ROM (układ pamięci NOR Flash). Celem tej części oprogramowania układowego jest zainicjowanie wszystkich systemów napędu, które pozostały niezainicjowane podczas pierwszego etapu, a także załadowanie oprogramowania do pamięci głównej dysku.
3) Następnym krokiem jest ładowanie głównego oprogramowania układowego, i inicjalizacja modułów serwisowych.
Po pomyślnym zakończeniu tych etapów dysk Intela zwykle przechodzi w stan gotowości.

Funkcjonalność trybu fabrycznego jest zaimplementowana w głównej części oprogramowania układowego. Dlatego napęd musi dotrzeć do etapu, żeby w ogóle było możliwe uruchomienie trybu fabrycznego.

Zdarza się nierzadko, że Dysk napotyka na błąd podczas inicjowania modułów oprogramowania układowego. Może to być spowodowane problemami z czytaniem
układów pamięci lub problemami z samymi modułami firmware. W rezultacie napęd nie może kontynuować pracy i nie może aktywować swojej normalnej funkcjonalności.. Jego funkcjonalność mocno ograniczona. Np. Przy próbie dostępu do danych użytkownika
zwróci śmieciową tablicę danych, i  przechodzi w tryb błędu. Oczywiście dostęp do użytecznych danych jest zablokowany a, odczytanie identyfikatora urządzenia ujawnia błędy w polu Serial, a pojemność dysku przedstawi jako 8 Mb.

Druga generacja kontrolerów Intel posiada 10 niezależnych kanałów do komunikacji z pamięcią Flash NAND. Polega to na tym, że kontroler może wykonywać różne operacje z układami pamięci flash równolegle. Jest to jego szczególna cecha, ponieważ większość innych kontrolerów zwykle wykorzystuje 8 kanałów.
Każdy kanał może zawierać do 8 linii CE („chip enable”), a tym samym umożliwia umieszczenie do 8 tak zwanych logicznych układów pamięci. Liczba mikroczipów faktycznie zastosowanych w kanałach może być inna. Dyski Postville Refresh zwykle używają kilku układów pamięci więcej niż jest to konieczne do osiągnięcia nominalnej pojemności dysku SSD. Ta specyfika tych dysków w połączeniu z algorytmem wyrównywania zużycia banków, pozwala wydłużyć żywotność układów pamięci.

Najczęściej w napędach tych  używa się trybu fabrycznego do uzyskania dostępu do sektorów dysku. W tym trybie wysyła się specjalne polecenie zawierające logiczny adres sektora (LBA). Dysk zwraca w odpowiedzi określony adres fizyczny, i w ten sposób można uzyskać poszukiwany sektor zawierający niezbędne dane.

Inną metodą jest zbudowanie translator i próba logicznej metody odczytu obrazu dysku w oparciu o tablice translacji.

 Czasem też ładuje się oprogramowanie wewnętrzne dysku w trybie serwisowym, zapisując tylko główne moduły, tylko po to, żeby odczytać obraz danych użytkownika.